Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

«Επιχειρείν»: Μόδα, Ανάγκη ή Τέχνη;


Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "ΠΑΤΡΙΣ", από τη στήλη του Δημήτρη Μάλλιου, η οποία ευγενικά φιλοξένησε άρθρο της Βάσως Χαριτοπούλου

"Τον τελευταίο καιρό βρίσκομαι όλο και πιο συχνά αντιμέτωπη με το ερώτημα: Επιχειρηματίας γίνεσαι ή γεννιέσαι;
Προσπαθώντας νοερά να σκιαγραφήσω το μέλλον του επιχειρηματία, τον οποίον η ανάγκη οδήγησε στον επιχειρηματικό στίβο, τον βλέπω να βρίσκεται εγκλωβισμένος στη δίνη του σύγχρονου επιχειρηματικού πυρετού, που από παντού τον πολιορκεί.
Όταν αναρωτιέμαι ποια θα μπορούσε να είναι η εξέλιξή του όταν ο ίδιος συνειδητά είχε επιλέξει την οδό του «επιχειρείν», στην αντίπερα όχθη βλέπω με ενδιαφέρον ομολογώ να αντιπαραβάλλεται το σενάριο της ζωής του με την οικογενειακή παράδοση να πρωταγωνιστεί, όταν από νωρίς του έχει φράξει οποιοδήποτε άλλο μονοπάτι.


Για να προσανατολιστώ ψάχνοντας την απάντηση, θα δοκιμάσω να σταχυολογήσω τα παραδείγματα γύρω μου.
Εντύπωση πάντα μου προξενούσε το πώς γίνεται άνθρωποι που χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουν οι ίδιοι, έγιναν επιτυχημένοι επιχειρηματίες… απλά αξιοποίησαν ευκαιρίες και συγκυρίες, ή μια καλή ιδέα που είχαν, είναι η απάντηση που αυθόρμητα έρχεται στο νου μου.
Και γιατί άλλων η πορεία δείχνει προγεγραμμένη στο επιχειρηματικό στερέωμα; Μα επειδή τα γονίδιά τους, σε συνάρτηση συχνά και με τις συνθήκες ή/και το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον, έχουν χαράξει για αυτούς το δρόμο, με κατακεραυνώνει με την απλότητά της η απόκριση.
Δεν είναι κρίμα, αναλογίζομαι, επίδοξοι επιχειρηματίες, χωρίς αυτογνωσία αλλά ακολουθώντας τις επιταγές των ημερών μας, μάταια να προσπαθούν να συλλάβουν το απόλυτο επιχειρηματικό concept, να πασχίζουν με κάθε τρόπο και μέσο να διαποτιστούν από το επιχειρηματικό πνεύμα, να αγωνιούν να νιώσουν την αδρεναλίνη της επιχειρηματικότητας; Είναι πλάνη, καταλήγω, αυταπάτη. Και είναι σπατάλη πόρων, κάθε φύσης.


Εκεί που όλα σήμερα έχουν πλέον βαφτιστεί επιχειρηματικότητα, εκεί που είναι δύσκολο να διακρίνεις τον ταλαντούχο από τον τυχοδιώκτη, τον οραματιστή από τον εγωκεντρικό, εκείνον που με σεβασμό  συνεχίζει μια παράδοση από εκείνον που κυνηγά τις επιδοτήσεις, καταλήγω να ρωτάω: υπάρχει άραγε Αλήθεια;
Μα…ναι! Αν η Επιχειρηματικότητα ήταν όπως οι Τέχνες, ο Αθλητισμός, η Επιστήμη, τότε ίσως θα αντιμετωπιζόταν με τη σοβαρότητα και την πειθαρχία που της αρμόζει. Μόνο τότε το ταλέντο,  το κληρονομικό χάρισμα, η έμφυτη κλίση συστηματικά θα καλλιεργούνταν και θα αναπτύσσονταν με γνώση, με προσήλωση, με όραμα. Και το «επιχειρείν» θα συνδεόταν πραγματικά με τις έννοιες της Ανάπτυξης και της Βιωσιμότητας, του σύγχρονου δηλαδή κοινωνικο-οικονομικού Γίγνεσθαι…"


Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα LIFE


1η πρόσκληση υποβολής προτάσεων

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε την 1η πρόσκληση υποβολής προτάσεων στο πλαίσιο του προγράμματος "LIFE" για τη χρηματοδότηση έργων δράσης για το κλίμα. 
Μέσω του υποπρογράμματος LIFE για το περιβάλλον θα διατεθούν, το 2014, 238,86 εκατ. ευρώ για την ανάπτυξη και την εφαρμογή καινοτόμων τρόπων για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη, με έμφαση στη διατήρηση της φύσης και της βιοποικιλότητας, την αποδοτικότητα των πόρων και την περιβαλλοντική διακυβέρνηση και πληροφόρηση.


Στόχος της πρόσκλησης
Η πρόσκληση καλύπτει προτάσεις και για τα δύο υπο-προγράμματα του LIFE Περιβάλλον και Δράση για το Κλίμα.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την παρούσα πρόσκληση επιδοτούνται τα κάτωθι έργα:
-τα «παραδοσιακά έργα» που καλύπτουν τις κάτωθι θεματικές προτεραιότητες:
 Ø Περιβάλλον και αποδοτικότητα των όρων
 Ø Φύση και Βιοποικιλότητα
 Ø Περιβαλλοντική διακυβέρνηση και πληροφόρηση
 Ø Μετριασμός της κλιματικής αλλαγής
 Ø Προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή
 Ø Κλιματική διακυβέρνηση και πληροφόρηση
-τα «προπαρασκευαστικά έργα» που ορίζονται κυρίως από την Επιτροπή σε συνεργασία με τα κράτη μέλη για να υποστηρίζουν συγκεκριμένες ανάγκες για την ανάπτυξη και υλοποίηση της περιβαλλοντικής ή κλιματικής πολιτικής και νομοθεσίας της Ένωσης.
-τα «έργα τεχνικής βοήθειας» που παρέχουν, μέσω επιχορηγήσεων για δράση, χρηματοδοτική στήριξη για να βοηθηθούν οι αιτούντες να καταρτίσουν ολοκληρωμένα έργα, και ειδικότερα να διασφαλισθεί ότι αυτά τα έργα συμμορφώνονται με τον χρονισμό, τις τεχνικές και τις οικονομικές απαιτήσεις του προγράμματος LIFE, με σκοπό τη δημιουργία συνεργειών, κυρίως στο πλαίσιο των ολοκληρωμένων έργων, και την υποστήριξη της χρησιμοποίησης λύσεων, μεθόδων και προσεγγίσεων που αναπτύσσονται βάσει του προγράμματος LIFE.
-τα «ολοκληρωμένα έργα» που υλοποιούν, σε εκτεταμένη εδαφική κλίμακα, ιδίως περιφερειακή, πολυ-περιφερειακή, εθνική ή διεθνική κλίμακα, στρατηγικές ή έργα για το περιβάλλον ή το κλίμα, κυρίως στους τομείς της φύσης, συμπεριλαμβανομένων μεταξύ άλλων της διαχείρισης του δικτύου Natura 2000, των υδάτων, των αποβλήτων, του αέρα και του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής και της προσαρμογής σε αυτήν, ενώ παράλληλα διασφαλίζεται η συμμετοχή των ενδιαφερομένων και προωθείται ο συντονισμός με τουλάχιστον μία ακόμη σχετική ενωσιακή, εθνική ή ιδιωτική χρηματοδοτική πηγή και η ενεργοποίησή της, όπως απαιτείται από συγκεκριμένη νομοθεσία της Ένωσης για το περιβάλλον ή το κλίμα, τα οποία αναπτύσσονται δυνάμει άλλων πράξεων της Ένωσης ή αναπτύσσονται από τις αρχές κρατών μελών.


Επιλέξιμοι φορείς
Οι δυνητικοί δικαιούχοι, νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, μπορούν να υποβάλουν πρόταση μόνοι τους (coordinating beneficiary), ενώ ενθαρρύνεται η συνεργασία ενός ή περισσοτέρων φορέων είτε ως εταίροι (associated beneficiaries) είτε ως συγχρηματοδότες (co-financer) εφόσον παρέχουν προστιθέμενη αξία στο έργο, ενισχύοντας την υλοποίηση της πρότασης ή την προώθηση του ιδιαίτερου χαρακτήρα, την ευρωπαϊκή διάσταση, τον αντίκτυπο και τη διάδοση των αποτελεσμάτων του έργου.
Iδιαιτέρως λαμβάνονται υπόψη τα εξής, όσον αφορά το χαρακτήρα των έργων και τη σύσταση ενός εταιρικού σχήματος: έργα που ενθαρρύνουν τη συνεργασία φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκπαιδευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένων των οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών, ΜΚΟ και τοπικών οικονομικών και κοινωνικών οργανώσεων, συνέργειες φορέων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, που συμβάλλουν στη βιωσιμότητα των αποτελεσμάτων του έργου, έργα διεθνικά που συμβάλλουν στην ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας για την εξασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος και την επίτευξη των κλιματικών στόχων.

Προϋπολογισμός 
Δεν ορίζεται κατώτατο όριο στον προϋπολογισμό των προτεινόμενων έργων αλλά ενθαρρύνονται προτάσεις με ενισχυμένες εκροές και υψηλή προστιθέμενη αξία (ενδεικτικά άνω των 500.000 ευρώ). Το ποσοστό της συγχρηματοδότησης κυμαίνεται (αναλόγως τις δράσεις) από 60% μέχρι 75%.


Προθεσμίες υποβολής προτάσεων
Για Έργα Τεχνικής Βοήθειας: 15 Σεπτεμβρίου 2014
Για Ολοκληρωμένα Έργα: 10 Οκτωβρίου 2014
Για Παραδοσιακά Έργα (για το σύνολο των θεματικών προτεραιοτήτων): 16 Oκτωβρίου 2014
Για Προπαρασκευαστικά έργα: 29 Οκτωβρίου 2014

Περισσότερες πληροφορίες: «Διώνη». 

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Δύο άγνωστα σπήλαια της Ορεινής Ηλείας


Σπήλαια Αμαρκιανού και Δρακότρυπας: περιμένοντας την αξιοποίηση

Ελάχιστα γνωστά στο ευρύ κοινό είναι τα σπήλαια και βάραθρα που βρίσκονται στα ορεινά της Ηλείας. Θρύλοι και μύθοι τα συνοδεύουν, όμως οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να αγνοούν την ύπαρξή τους.
Δύο είναι τα σημαντικότερα από τα σπήλαια της Ηλείας που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον σπηλαιολόγων, οι οποίοι τα έχουν καταγράψει στη λίστα των ελληνικών σπηλαίων. Και τα δύο βρίσκονται στα ορεινά του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, στις παρυφές του Ερυμάνθου, πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Το ένα είναι το σπήλαιο του Αμαρκιανού, με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ενώ το άλλο η Δρακότρυπα, ένα σπηλαιοβάραθρο που καλύπτεται από νερό όλες τις εποχές του χρόνου.

Το σπήλαιο του Αμαρκιανού:
Το μεγαλύτερο απ’ αυτά είναι το σπήλαιο του Αμαρκιανού ή Αμαρκιανό, που βρίσκεται σε υψόμετρο χιλίων μέτρων, πάνω στον παλιό δρόμο μεταξύ Αγίας Κυριακής και Τσιπιάνων. Η περιοχή είναι δυσπρόσιτη, αν και με πεζοπορία μπορεί κανείς να φτάσει σχετικά εύκολα από την Αγία Κυριακή, ακολουθώντας το μονοπάτι μετά το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Ένας πέτρινος τοίχος κλείνει το μεγαλύτερο μέρος της εισόδου του σπηλαίου αφήνοντας δεξιά ένα στενό πέρασμα. Το εσωτερικό του σπηλαίου είναι σκοτεινό αλλά με κάποιους δυνατούς φακούς ο επισκέπτης μπορεί να δει σταλακτίτες, σταλαγμίτες και πτυχώσεις πάνω στους βράχους, σε εντυπωσιακούς σχηματισμούς. Οι διαστάσεις του εσωτερικού είναι 80 Χ 60 μέτρα (μήκος – πλάτος) και το ύψος του φτάνει τα 20 μέτρα. Η αμφιθεατρικότητα του εσωτερικού χώρου του σπηλαίου είναι η αιτία που καθιέρωσε και την ονομασία του ως «θέατρο Αμαρκιανού».


Ο θρύλος θέλει το σπήλαιο αυτό να αποτέλεσε τόπο λατρείας κατά τους προχριστιανικούς χρόνους ή ακόμη και μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Μαρκιανό (Α-η-Μαρκιανό). Παλαιότερα στο σπήλαιο οι κτηνοτρόφοι της περιοχής οδηγούσαν τα ζώα τους σε περίπτωση καταιγίδας. Η μεγάλη σπηλαιολόγος Άννα Πετρόχειλου είχε εξερευνήσει το σπήλαιο και τις εντυπώσεις της δημοσίευσε στην εφημερίδα «Απογευματινή» την 1η Οκτωβρίου του 1971. Ανάμεσα στα άλλα η σπηλαιολόγος ανέφερε ότι το σπήλαιο έχει ηλικία 500.000 ετών, μπορεί να χωρέσει στο εσωτερικό του έως και χίλια άτομα ενώ παρόμοια έχει παρατηρήσει στην Ισπανία, στη Γιουγκοσλαβία και στην Κεφαλονιά (σπήλαιο Δρογκαράτη).  Σύμφωνα με την σπηλαιολόγο, στο σπήλαιο θα μπορούσαν να δοθούν βουκολικές και μυθολογικές θεατρικές παραστάσεις, ενώ για την άμεση αξιοποίησή του απαιτούνταν τότε τουλάχιστον 200.000 δραχμές (χωρίς το φωτισμό) καθώς και δύο μήνες εργασίας. Ακόμη έκρινε ότι είναι απαραίτητο να γίνει παράκαμψη του δρόμου από την Αγία Παρασκευή ως το σπήλαιο.
Η Άννα Πετρόχειλου δήλωνε τότε στην εφημερίδα ότι σκόπευε να επισκεφτεί ξανά το Αμαρκιανό για μια πιο προσεκτική μελέτη, ωστόσο δεν το πέτυχε ποτέ. Πάνω από σαράντα χρόνια πέρασαν, όμως το σπήλαιο δεν αναδείχθηκε ακόμη.
Όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα antroni.gr ο κ. Παπαντωνόπουλος που έχει επισκεφθεί το σπήλαιο, το δάπεδο είναι σκεπασμένο με παχύ στρώμα από διάφορα υλικά και σε μερικά σημεία βουλιάζει. Αν καθαριστεί υπάρχει περίπτωση να αποκαλυφτεί μεγάλο μέρος από τους σταλαγμίτες του.  

Η Δρακότρυπα του θρύλου:
Πιο εύκολο στην πρόσβαση αλλά πιο επικίνδυνο στην είσοδο, είναι το σπηλαιοβάραθρο - καταβόθρα που βρίσκεται μεταξύ Τσιπιάνων και Κρυόβρυσης, κοντά στα Καλύβια. Δρακότρυπα ή Διακότρυπα το όνομά του, δηλώνοντας ότι το συνοδεύουν θρύλοι με δράκους και μεταφυσικές εικασίες. Ένας απ’ αυτούς τους θρύλους θέλει την Βερβινή, όπως ήταν η παλιά ονομασία της Κρυόβρυσης, να ήταν χτισμένη πολύ κοντά στη Δρακότρυπα και τους κατοίκους να αναγκάζονται να εγκατασταθούν στο σημερινό σημείο του χωριού εξαιτίας παράδοξων και τρομακτικών γεγονότων. Οι κάτοικοι πίστευαν ότι κάποιος δράκος βρισκόταν στα έγκατα της καταβόθρας, αφού κάθε φορά που το παρακείμενο ποτάμι κατέβαζε πολύ νερό, άνθρωποι και ζώα παρασύρονταν και κατέληγαν στη Δρακότρυπα χωρίς ποτέ να εντοπιστούν.   


Η παλαιότερη γνωστή εξερεύνηση της Δρακότρυπας αναφέρεται στις 16 Αυγούστου του 1936. Ομάδα σπηλαιολόγων του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου από την Αθήνα και την Πάτρα επί δύο ημέρες προσπάθησαν να εξερευνήσουν τη Δρακότρυπα. Εκεί, παρουσία πολλών κατοίκων του χωριού, ανακοινώθηκαν τα συμπεράσματα των σπηλαιολόγων, σύμφωνα με τα οποία υπήρχε πυθμένας σε βάθος 64 μέτρων και οι περίεργοι ήχοι που ακούγονταν, ήταν απλά από την αντήχηση της ροής του νερού. Τα αποτελέσματα αυτά ικανοποίησαν την περιέργεια των χωρικών αλλά και τους απογοήτευσαν ταυτόχρονα, αφού δεν ανταποκρίνονταν στις φανταστικές δοξασίες.  
Μια άλλη απόπειρα εξερεύνησης έγινε το 2000 από ομάδα της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας και η πιο πρόσφατη το 2012 από οργανωμένη ομάδα του συλλόγου «Φυσιολάτρες». Και στις δύο περιπτώσεις η κατάβαση έγινε μέχρι το σημείο που υπάρχει ένα φυσικό πεζούλι, στα 20 μέτρα περίπου, καθώς πιο κάτω υπήρχε νερό.

Στα δύο αυτά σπήλαια, οποιαδήποτε απόπειρα εισόδου χωρίς τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και χωρίς γνώσεις αναρρίχησης θα ήταν εξαιρετικά παρακινδυνευμένη, ιδίως στη Δρακότρυπα. Μιλάμε για σπήλαια επισήμως μη επισκέψιμα, όπου η ευθύνη προσέγγισης είναι καθαρά ατομική. Όσοι σκοπεύουν να επισκεφθούν τα σπήλαια αυτά, είναι προτιμότερο να το κάνουν μαζί με περιπατητικούς ή φυσιολατρικούς συλλόγους, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα υποστήριξης σε περίπτωση που υπάρξει οποιοδήποτε απρόοπτο. Προτιμότερο βέβαια θα ήταν η τοπική αυτοδιοίκηση, η Περιφέρεια και το κράτος να εξετάσουν τη δυνατότητα αξιοποίησης αυτών των σπηλαίων ώστε κάποια στιγμή να μπορούν να γίνουν επισκέψιμα, τουλάχιστο αυτό του Αμαρκιανού που η πρόσβασή του δεν απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες.  


Πηγή: www.eproini.gr , Χρήστος Βορλόκας  / www.antroni.gr , Κώστας Παπαντωνόπουλος