Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Η πρώτη εκδήλωση του Greekteachers.gr στην Αρχαία Ολυμπία


Η τοποθέτηση της Ιδρύτριας της «Διώνης» για το ρόλο του Δασκάλου

Με μεγάλη επιτυχία καθώς και πολλές προτάσεις τόσο από τους εισηγητές όσο και τους παρευρισκόμενους καλεσμένους ολοκληρώθηκε η πρώτη εκδήλωση-παρουσίαση της Επιστημονικής και Ανθρωπιστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Ελλήνων Δασκάλων-Greekteachers στο Συνεδριακό Κέντρο ΣΠΑΠ της Αρχαίας Ολυμπίας.


Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκε το Δ.Σ. της Εταιρείας.
Η Ιδρύτρια του Κέντρου Τοπικής Ανάπτυξης Ορεινής Ηλείας Βάσω Χαριτοπούλου, ως υπεύθυνη των Ευρωπαϊκών και Διεθνών προγραμμάτων της “Greekteachers”, στη σύντομη ομιλία της σημείωσε τα εξής:
«Δάσκαλος σημαίνει γέφυρα, είναι η σκάλα την οποία σταδιακά ο μαθητής ανεβαίνει μέχρι να φτάσει το ύψος που έχει θέσει ως στόχο ή στο ύψος που από μόνο του τον προκαλεί να το κατακτήσει.
Η σκάλα αυτή λοιπόν πρέπει να απομακρύνεται μόνο όταν η αποστολή της έχει ολοκληρωθεί…


Και το έργο του δασκάλου έχει επιτελεστεί όταν δεν τον χρειάζεται άλλο ο μαθητής του, όταν ο μαθητής μπορεί να πορευθεί στηριζόμενος πλέον στις δικές του δυνάμεις. Και όσο πιο δυνατούς μαθητές δημιουργεί, τόσο πιο επιτυχημένο είναι το έργο του δασκάλου.
Δάσκαλος βέβαια είναι ο εκπαιδευτικός. Μήπως όμως δάσκαλος δεν είναι και ο γονιός; Ή ο μάνατζερ μιας επιχείρησης και ο εκπαιδευτής ενηλίκων;
Δάσκαλος είναι όποιος άγει, εκείνος που παίρνει τον μαθητή από ένα σημείο και τον οδηγεί στον προορισμό του, είναι ο καταλύτης στην ανέλιξη του μαθητευόμενου. Η ανέλιξη του ανθρώπου ωστόσο διαρκεί θεωρητικά όσο η ζωή του. Μπορεί ένας δάσκαλος επομένως να καθοδηγεί παντοτινά τον μαθητή του; Δύσκολο, είναι η πιο λογική απάντηση. Μπορεί μόνο να ολοκληρώνει με επιτυχία το έργο του, ο κύκλος του οποίου κλείνει όταν ο μαθητής έχει πια τα δικά του φτερά για να πετάξει στο επόμενο, στο αμέσως πιο πάνω κλαδί…κι εκεί θα τον αναλάβει ο καινούργιος δάσκαλος που θα έρθει στη ζωή του, όταν ο μαθητής θα είναι έτοιμος να εισέλθει σε νέο κύκλο μάθησης.


Ας μην νιώθει λοιπόν θλίψη ο δάσκαλος όταν πρέπει να αφήσει το μαθητή του να μπει στο επόμενο στάδιο. Ούτε να νιώθει ότι παραγκωνίζεται, ότι δεν είναι χρήσιμος ή ότι δεν έχει τίποτα άλλο να προσφέρει. Η ικανοποίηση ότι έχει σημαδέψει την πορεία του μαθητή του θα πρέπει να είναι τόση, όση και η ελευθερία και ο χώρος που πρέπει να του δώσει για να ανακαλύψει τους νέους ορίζοντες που ανοίγονται μπροστά του. Όσο για τον δάσκαλο που μένει πίσω, νέοι μαθητές που διψούν για γνώση πάντα θα υπάρχουν, όσο εκείνος θα είναι πρόθυμος να δώσει κάτι από τη σοφία και τη μεγαλοσύνη του. Αρκεί να έχει πάντα κατά νου, πως από τη μνήμη του μαθητή ποτέ δεν σβήνει η εικόνα και το παράδειγμα του δασκάλου που υπήρξε φάρος και όχι φυλακή για τη ζωή του…»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου